Πετσάλης-Διομήδης, Θανάσης

(Αθήνα 1904 – ;). Λογοτέχνης, ακαδημαϊκός. Σπούδασε στο πανεπιστήμιο της Αθήνας και εργάστηκε μέχρι το 1945 στην Τράπεζα της Ελλάδας. Πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα με τη συλλογή διηγημάτων Μερικές εικόνες σε μια κορνίζα (1925). Έγραψε τις συλλογές διηγημάτων Παράλληλα και παράκαιρα (1936), Η κυρία των τιμών (1943), Τα δικά μας παιδιά (1946), Η κυρά της Ύδρας (1968) κ.ά. Έγραψε επίσης τα μυθιστορήματα Ο προορισμός της Μαρίας Πάρνη (1933),Το σταυροδρόμι (1934),Ο απόγονος (1935),Η ανθρώπινη περιπέτεια (1937), Οι Μαυρόλυκοι (1948), Ελληνικός όρθρος (1962) κ.ά., και δοκίμια, ανάμεσα στα οποία οιΑποστάξεις (1967) και οι Διάλογοι με τον εαυτό μου (1976). Ο Θ. Π.-Δ. ασχολήθηκε και με το θέατρο και έγραψε τα θεατρικά έργα Ο μέγας εσπερινός (1952), Η σφαγή των μνηστήρων (1955),Η Λύκαινα (1961) και τα Χέρια πάνω στον τοίχο (1966). Για το έργο του τιμήθηκε με κρατικά βραβεία λογοτεχνίας (1957-1963) και με το Εθνικό Αριστείο Γραμμάτων (1974).